Als kind wist ik het zeker: ik wilde OK-assistente worden. De medische wereld fascineerde me, en het idee om midden in het hart van acute zorg te staan sprak me enorm aan. Maar na de mavo bleek dat ik niet rechtstreeks naar het hbo kon. En dus koos ik voor een meer praktische route: de opleiding MDGO-Verpleegkunde. Geen operatiekamer, maar wel de mogelijkheid om snel aan de slag te gaan in de zorg.
Verrast door de psychiatrie
Tijdens mijn stage kwam ik in de psychiatrie terecht. Tot mijn eigen verrassing vond ik het een interessant en waardevol werkveld. Tegelijkertijd wilde ik graag het huis uit en financieel op eigen benen staan. Die combinatie van factoren maakte dat ik bleef. Het was een bewuste keuze, ook al had ik het vakgebied niet actief gekozen vanuit een diep verlangen. Maar het klopte destijds wél.
De rek eruit
Jarenlang werkte ik met toewijding in de psychiatrie. Het werk gaf voldoening, maar vroeg ook veel. De intensiteit, de onregelmatigheid en de mentale belasting begonnen zich op te stapelen. Uiteindelijk liep ik vast en kwam ik in een burn-out terecht. Via een tweede spoortraject belandde ik in het begeleid wonen. Het was rustiger, minder hectisch, en gaf me op dat moment de ruimte die ik nodig had. Toch merkte ik na verloop van tijd opnieuw dat het werk niet meer echt bij me paste. Ik deed mijn werk goed, maar het gaf me geen energie meer terug.
Inzicht in het tweede spoor
Wat ik in dat tweede spoortraject leerde, bleek achteraf een keerpunt. Ik kreeg ruimte om stil te staan, om te reflecteren. Wat drijft mij? Waar loop ik op leeg? Wat heb ik nodig om in werk weer te kunnen groeien? Voor het eerst in jaren stond niet de functie of het team centraal, maar ikzelf. Ik ontdekte dat ik veranderd was, en dat het werk waarin ik jarenlang had gefunctioneerd, niet langer aansloot bij wie ik geworden was.
Van reflectie naar actie
Die inzichten wilde ik niet laten liggen. Ik besloot ze om te zetten in beweging. Ik volgde een opleiding tot vitaliteitscoach en vond daar opnieuw aansluiting bij mezelf. De thema’s waar ik toen mee bezig was – balans, energie, betekenis – bleken precies de onderwerpen waar ik anderen ook in wilde begeleiden. Van daaruit groeide ik door naar mijn huidige werk als loopbaan- en re-integratiecoach. In deze rol komt alles samen: mijn ervaring in de zorg, mijn persoonlijke zoektocht, en mijn wens om anderen te helpen bij het vinden van werk dat wél past.
Het werk moet mee veranderen
Ik weet hoe het voelt om jarenlang door te blijven gaan in iets dat ooit klopte, maar inmiddels leegtrekt. Ik weet hoe het is om te twijfelen, om te zoeken, om het even niet te weten. En ik weet ook hoe het voelt om opnieuw te kiezen. Niet vanuit falen, maar vanuit groei. Niet omdat het móet, maar omdat het mag.
Twijfel is geen teken van zwakte, maar van groei. Laten we het samen onderzoeken.
Herken jij jezelf in dit verhaal? Laten we samen sparren in een gratis inzichtsessie om te ontdekken wat jij nodig hebt in werk dat écht bij je past.
0 reacties